Bir Minik Doğum Hikayesi...

 Hayatımın en heyecan dolu 9 ayı hızla geçip doğum yapacağım gün geldiğinde kafamda binbir türlü sorunun yanında heyecan korku merak gibi de binbir türlü duyguya sahiptim..miyomlarım olduğundan mecburen sezaryen doğumdu benimki..O yüzden tarihi de belliydi..erken gelen doğum sancılarıma ve fazlaca büyüyen karnımın ağırlığına dayanamadığım için 38+2 de yani 3Ocak'ta yaptım doğumu...

Bir gece öncesinden heyecandan uyuyamamakla berebar saat 6'ya kadar da kustum..Sabahı sabah ettim dedikleri şeyi işte o gece yaşadım..Saniyeler geçmek bilmedi..Zaman dolsa da hastaneye gitsem tüm rutinlerden geçip bebeğimi kucağıma alsam koklasam diyordum hep..

Sabah oldu nasıl oldu bilemeden..Arabaya bindik..hastane yakın olmasına rağmen o yol bana bir türlü bitmek bilmedi..kalabalık ve bir kaç çantayla girdik hastaneye görenler tatile çıktığımızı sanmış bile olabilir tuhaf bakışlara maruz kaldığımız doğrudur..hastaneye yatışım yapılıp rutin tahlillerdi testlerdi derken hep saate bakıp ne zaman alcaklar beni demekten kendimi alamıyordum...Canım arkadaşlarım Selin ile Gözde de sabahtan çıkıp gelmişlerdi hep beraber sohbet muhabbet odayı süsledik güldük ettik ama tabi benim kafam ruhum hep başka yerde heyecan içerisindeydi...Bir yandan sürekli telefonum çalıyor arayanlar oluyordu ama ben bir türlü konuşamıyordum duygusallığım hat safhada birileriyle konuşmaya başlayınca ağlamak geliyordu içimden kimseyle telefonda konuşamıyordum..saolsunlar odadaki herkes halimden anladığı için gülüp sohbet edip saatimi bekliyorduk..ben ise bir yandan babamda burada olsaydı diyip içim içimi yiyip bi yandan da üzülmemeye bebeğimi de etkilememeye çalışıyordum..elimde değildi..herkes burda ama en çok istediğim insan yanımda değildi..Aymira'yı en çok onun görmesini istiyordum çünkü ölmeden önce ee artık sen bari bir kız yapta sevelim demişti..Kız çocuklarını çok seven babamın en büyük isteğiydi 2 erkek torundan sonra 1 de kız torununun olması... ameliyata giderkende girerkende hep inşallah ordan görüyorsundur baba diye dua ettim..biliyorum ki eğer yanımda olsaydı görseydi çok ama çok severdi kucağından indirmezdi...bizi ve diğer torunlarını sevginle beslediğin gibi Aymira'nın bu sevgiden payını almasını seni görmesini o kadar isterdim ki...eminim ki gördün ve yanımda oldun baba...

Neyse gelelim ameliyata götürülme anıma...Hasta bakıcı nihayet gelip hadi bakalım yat gidiyoruz dediğinde herkese şöyle bir baktım ve çaktırmadan ağlamaya başladım..durduramıyordum kendimi hem babamın eksikliğini gördüğümden hem de heyecandan...Asansöre binip herkesten ayrıldıktan sona kızına kavuşacaksın niye ağlıyorsun ki dedi hasta bakıcıyla hemşire...ve ameliyathane kapısını görünce herşey dondu sanki...heyecanım arttı...anestezi dr.'um hadi bakalım hiç kıpırdaman dur başlıyoruz dedi..Bu arada Spinal anesteziyi herkese tavsiye ediyorum..Yapılan işlemi hissetmedim bile...Sonrasında bacağıma ve karnıma iğnelerle minik testler yapıldı hissediyor muyum diye..Vee beklenen an Dr.'um geldi yüksek besmele çekmezsen başlamam dedi..Bende bir heyecanla bangır bangır besmele çektim..Başladık dedi ve muhabbet sohbet derken ben beklemenin heyecanı ve şokuyla sorulan sorulara cevap bile veremiyordum 3-5 dk sürdü zaten bir çığlık ama nasıl çaçaroz aman allahım...saate baktım 12:44 Dr.'um gösterir göstermez yaşasın şaçları var hemde sağlıklı dedim...meleğim nihayet dünyaya gözlerini açtı..o ağlıyor ben ağlıyordum...sarıp yanıma getirdiklerinde o kokusu teninin sıcaklığı yanağıma dokunduğunda susması...tek söyleyebildiğim cennet kokulu meleğim dünyama hoşgeldin...O an allahım dedim nasıl güzel bir hediye verdin bana..Hayatımın en güzel kararını verip en doğru şeyi yapmışım.. bu meleğe sahip olmak ..O kadar tarifsiz bir duygu ki..Geçmişe dönüp baktığında ben o olmadan önce neydim...hayat nasıldı ve neler yapıyordum..Herşey bomboş bir sayfa gibiydii. o geldi hayatım dolu ve anlamlandı en vasıflı insan oldum.ANNE oldum...Ve pembe suratlı bir meleğe sahip oldum..Çok farklı karışık duygular kapladı içimi onu götürdüklerinde hadi nolur çabuk dikin beni gitmek istiyorum diyip durdum..Ama o sırada sonrasında ameliyatla aldıracağım miyomlarımın temizlendiğini söylediler..Bir taşla iki kuş..Neyse iki operasyon birden geçirdiğim için sakinleştirici yapmak zorunda kaldılar..odaya çıktığımda herkes beni bekliyordu..bense sebebini bilmediğim bir şekile titreyip duruyordum..bebeği bakım odasında görenlere nasıl napıyor diye sormaktan kendimi alamıyordum..Onlarda Esra çok tatlı bir  bebek aynı sen sana çok benziyor diye konuşuyorlardı..Bu arada hastanenin yasak getirdiği fotoğraf olayından dolayı canım sıkılmıştı planladığım çekim ve pozlar suya düşmüştü ama ilginçtir ki hiç umursamadım bebeğim sağlıklı olsunda hiç umrumda değil dedim..Ama yine de canım arkadaşımız İlkay Kaya bizi yalnız bırakmadı ve güzel karelerle anılarımızda kalacak harika fotolar yakaladı...

En sonunda bebeğim odaya geldi ve ilk buluşma tarifi mümkün değil..Sarıldım kokladım..Ve sen benim misin şimdi meleğim dedim..İnanamıyordum şaka gibi geliyor insan..Ne tuhaf hem inanamıyorsun yadırgıyorsun hem de tarifi mümkün olmayan bir sevgi ile bağlanıyorsun..Üstüne sevgi yok nasıl bir aşk bağımlılık sözler yetmez..Dedim ya şu kadarcık hayatımın içinde yaptığım en mantıklı en değerli en güzel en kelimelerin yetmediği sözcüklerin tarif edemediği birşey yaptım...Anne oldum bebeğime sahip oldum..Dünyama nefes can geldi..Anlam kazandı herşey bir anda..

Bu arada minik oburu açlıktan çığlıklar atıyordu..Emzirmek bebeğinizle aranızdaki o bağ..Tarifi ne olmayan başka bir dünya..

Canım arkadaşlarım bizimle aynı saatlerde hastanedeydi..yine her zaman ki beni yalnız bırakmadılar..onlara ne kadar sizi seviyorum desem az..

Tabi ki canım ablam ve manevi annoşum Ayşe'mde benim enerji kaynaklarım iyi ki varlar..

Ameliyata koca göbüşümle tek başıma gidip iki kişi dönmek nasıl şahane bir duygu..Birde bunun evden iki kişi çıkıp meleğimizle 3 kişi dönmek eve onun hiçbir yerden edinemeyeceğimiz cennet kokusunun eklenmesi..

                               Pembe kızım ve ben tüm misafirler gittikten sonra başbaşa kaldık..

Bu arada ziyarete gelen tüm arkadaş ve akrabalarımıza sonsuz teşekkür ediyoruzz.Hastane de yalnız bırakmadınız bizi böyle günlerde insanın böyle değerli dostlara sahip olduğunu bilmek o kadar güzel ki..Tabi ben sakinleştiricilerin etkisinden kimseyle sohbet edemeyip fotoğraf çekilmeyi unutarak eşeklik etmiş olabilirim..kusuruma bakmayın..

Aslında içimdekileri boğazım düğüm düğüm olmasa daha güzel bir şekilde paylasmak isterdim ama..

Allahım tüm isteyenlere bu güzel duyguyu yaşatsın diliyorum....

mutlu pazarlar..