Hamile Günlüğüm 22. Hafta

Merhabalar herkese..

Öncelikle dün ki yazımdan sonra gönderilen mesajlara yorumlara çok ama çok teşekkür ederim..hatta iyi ki yazdın senin gibi hisseden hamile arkadaşım okudu ici rahatladı yalnız olmadığı için diyen arkadaşlarım bile oldu..nasıl mutlu oldum anlatamam...benimle aynı duyguları yaşayan tatlı hamişlere yalnız olmadıklarını göstermek böyle hissetmenin normal ya da böyle duyguların da yaşanabildiğini aktarmaktı paylaşmaktı amacım..yerine ulaşmış olması çok güzel..bir nebze faydalı olmak mutluluk sebebi...

Bugün ki konu ise hamile günlüğüm.. Aymira da bir deftere unutmadıkça gün gün yazıyordum.. bloga yazmak hç aklıma gelmemişti... ama 2. Hamileliğimde ilk zamanlarda yaşadıklarım,halsizliklerim,isteksizlik derken hiçbir şeyi not alamadım.. zaten o dönemlerdeki bulantılar yorgunluk bunalım bırakın birşeyler yazmayı elime telefon almamı bile engelliyordu.. fotoğraf bile çekmemiim ki adam akıllı...birşeylere baktığımda bile bulantılar tutuyordu keşke yazabilseydim ama nerde...

Eee hazır halim vaktim yerine geldiğine göre günlüğüme burdan başlayabilirim.. hatırladığım kadarıyla yakın haftalardan bile bahsedebilirim..

12.haftada yaptırdığımız 2 li test ve ölçümler sorunsuz çıktı.. annemin hastalık dönemindeki koşturmalardan 3 lüsünün yapılacağını unuttum ama Dr. 2'li de bi problem yok o yüzden gerekte yok zaten dedi...ilk başlardan beri faydalı faydasız pek bişe yiyemediğimden serumlardan aldım vitaminleri desem yeridir... ilaç içmek için suyu bile yutamadım..dolayısıyla adam akıllı folik asitleri bile içemedim.. kan değerlerim çok düşük çıktığı için erkende olsa belli bir dönem demir ilacı ve vitaminlere başladım...

16. Haftaya kadar mide bulantılarım büyük oranda geçti zaten bu haftaya kadar annemin hastalığı falan derken yaşanılan stres ve üzüntüler mide bulantımı bile unutturmuştu...16. Haftada yılbaşı günü cinsiyeti öğrendik Erkek dedi Dr... o kadar uykusuz ve yorgundum ki sevinedim desem hatta pek bişe hissedemedim...çünkü bir gün öncesinde Aymira 39.5 derece düşmeyen ateşle beni çok korkutmuş hiç uyumamıştım...

Herneyse gelelim bu haftalara... iyice hareketlenen bir minnak var ki gec gündüz gayey kuduruk.. her gittiğimizde yüzünü kollarıyla kapatıp sadece poposunu sallayıp duruyor bize...

21.haftada detaylı ultrasona girdim.. ileri düzey ultrasonlarla bebeğin organlarının ölçümlerine 4bakılıyor.. el ve ayaklarına parmaklarına yani yapı ve şekilleri,iç organlarının gelişimi, kalp, böbrek. damarlar, kan akışı hatta bazı bebeklerde görülen yarık dudak oluşumu gibi önemli ne varsa her biri tek tek inceleniyor..poz vermeyi seven bebeklerin o tatlı suratlarının bir çıktısını bile alabiliyorsunuz... Bizimkini herşeyi çok şükür iyi çıktı fakat her zamanki gibi ablası kılıklı suratını bir türlü göstermedi inatla iki kolu ile kapattı...bekleyelim dedim belki bir profil fotosu yakalarız hadi be yavrucuğum diye yakınsamda paşa hazretleri tek bir görüntü bile vermeyi kabul etmedi...Neyse herşey yolundave  sağlıklı olması yetti bana...çıksın o istese de istemese de kusturana kadar fotoğrafların çekicem zaten... :))))

Şimdilik herşey yolunda...her gece aynı saatlerde tutan tatlı krizlerim haricinde...her ne kadar dikkat etmeye çalışsamda hep faydasız zararlı yiyecekleri tüketesim geliyor...Aymira hamilelik şekerim çıkmıştı çok dikkat etmiştim yine çıkabilir o yuzden artık bugünden tezi yok dikkat ediyorum...her Pazartesi diyete başlayıp bozar gibi ben de bozuyorum kendimi...

Uzunca süredir var olan bacak kalça bel ve sırt ağrılarımda azalma olur ümidi ile kalsiyum tablet içiyorum ama ne faydaaaaa.... Bir de şu gereksiz gaz problemi hayatı zindan etti hatta komikleştirdi desem daha doğru.....karnımı görenler ay doğum yakın mı kaç aylık diye sorguluyorlar... Kırmızı başlıklı kız misali ama ama senin karnın neden bu kadar büyüüüükk diye yapıştıranlar bile var.... çünkü sen merak edesin diye Kırmızı başlıklı kız.. karnımdaki kurt şimdi seni çıkıp yutacak ta ondaan...

Daha düzenli bir beslenme hayatına geçiş yaparsam onlarıda paylaşırım..zira şu sıralar tatlıdan başka birşey yemiyorum.

Snapchat ve İnstagram da #mutlulukgöbüstebaslar sloganıylaaa kendimi kandırıp ohh tatlıları löp löp yutuyorum.. :)))


Hadi ben kaçtım çok şişirmeden kafanızı...

Sevgileeer...

İtiraf Ediyorumm

Merhabalar yine güneşli bir sabah...


Haftanın ortasına geldik zaman çoook çabuk geçiyor..ha gayret bahara şurda ne kaldı....Bahar geldiğinde insan daha bir mutlu olmuyor mu...herşeye daha bir olumlu yaklaşmıyor muyuz hep bi pozitf hep bi mutlu...


Neyse gelelim asıl konuya...neyi itiraf ediyor bu hamile yahu diyorsunuz di mi..

2.hamileliğimi öğrendiğim zaman ki yaşadığım kabusları korkuları neler neler düşündüğümü kafamda kurduğum binbir türlü berbat hayalleri....

Aymira'ya hamileyken miyomlarda dolayı çok sıkıntı çekmiş doğum esnasında alınınca da çok sevinmiş ohh kurtuldum demiştim...ama gel gör ki 6 ay sonra tekrarlamıştı..bu yüzden sürekli kontrollere gidiyor sürekli testler yapılıyordu.. her birinde de allahtan aynı sonuç kötü birşey yok kanser riski taşımıyorsun diyorlardı..tek sorun yumurta seviyen çok düşük eğer çocuk istersen olmayabilir farklı yöntemler deneriz demişlerdi..

Eee hani olmuyordu çocukk... süprizden çıktı geldi minnak kuzu.. Nedendir hiç anlamadım sevinemedim kabullenemedim...inanılmaz suçlu hissettim kendimi...öğrendiğim andan itibaren salya sümük ağladım.. aldıramazdım ne o masum miniğe böyle birşey yapabilirdim ne de ruhum bunu kaldırırdı...evin içinde her dolandığım an allahım napcam şimdi ben nerden çıktı ki bu istemiyorum bile bu çocuğu diye didindim.... Çok komik ama Aymira yı aldatıyormuşum gibi geliyordu...hatta Aymira ya her baktığımda özür dilerim annecim diye ağlamaya başlıyordum ahaha yazık yavrum olanlara bir anlam veremeden hadi anne oynalııım diye söyleniyordu...Burak o kadar sevinirken adamdan bile nefret etmiştim... sevinirsin tabi sanki sen bakıcaksın diye bağrınıp durdum...nerden çıktı kiiii herşey düzene girmişkem ohhh rahata kavuşmuşken şimdi tekrardan başa saramam ben yapamam buyur sen yap diyordum..

Tüm bu kötü hisler gittikçe artıyordu... Üzerine bulantılar kusmalar su bile içememeler uyku halleri Aymira'ya yetemediğimi görmem derken hepsi tuzu biberi oldu..daha da kötümser bir hal aldı.. resmen depresyona girdim desem yeridir...geceleri allahım ben çocuk doğunca naparım nasıl bakarım diye ağlama krizleri kustukça ve fenalaştıkça daha minnacık bir noktaa olan yavruya söylenmeler daha da artan agresif tavırlar ve tahammülsüzlüklerim çıkıverdi ortaya...Bazen öyle çok ağlıyordum ki keşke ölsem ben yapamıcam bu kadar yük fazla diyordum...sonra da  ay sen ne çeşit bir manyaksın Esra nasıl böyle düşünürsün kendine gel diye yeniden ağlıyordum..resmen içimde konuşan iki kişi vardı biri kötülerken öteki iyimser ol diyordu...


O kadar kötü senaryolar yazdım ki içimden...daha neler düşündüm neler, kabul edemedim bebeği kabullenemedim hamileliği oysa Aymira da havalarda uçuyordum..kusmak bile keyifliydi...hiçbir şeye söylenmiyordum... herşeye aman bebek iyi olsun da razıyımlar herşeye katlanmalar en bernat hallerimi bile sevmeler havada uçuşuyordu...2. De neden böyle oldu neden bu kadar kötü hssettim bilemiyorum...şuan dönüp baktığımda hatta bunları size anlatırken bile ay ben neyin kafasındaymışım da bu kadar kötü bu kadar bencil bu kadar savunmasız hissetmişim diyorum...

12. Haftaya geldiğimizde artık suyu bir kaç yudum da olsa içebilmenin mutluluğu özlediğim kahveme kavuşmanın keyfi ve istediklerimi az da olsa  yemenin vermiş olduğu hazdan ötürü gayet neşeliydim... İçimde bir anda beliren korkunç Esra gitmiş eskisi gelmişti...sanki onca şeyi ben yaşamamıştım..

Yine herşey en keyifli halini almıştı...Aymira ya yapabileceğim en güzel şey kardeşti... kimle konuşursam konuşayım hep bunu söylüyor birçok örnek gösterip daha çok inanmamı sağlıyordu..ilerde Aymira sana teşekkür edecek ona bir kardeş verdiğin için diyorladı...inşallah tam tersini idda etmez de :)


Şimdi düşünüyorum da ne kadar çok saçmalamışım..ne kadar gereksiz korkmuşum...bazı konularda hala haklı düşündüğümü tekrar etsem ve inansam da birçoğunda çok yanıldığımı hata ettiğimi düşünüyorum artık...

Yeniden o kadar mutluyum ki her Dr, gidişimde onun sağlıklı olduğuna şükretmek içimde tekmeler savurdukça mutluluktan uçmak en büyük keyfim...şimdi kendime çok kızıyorum bu kadar çirkin şeyler düşünürken hadi ona birşey olsaydı kendimi asla affetmezdim.. 4 ay sonra yeniden evi mis gibi hatta insanı sarhoş eden mutluluk hormonu salgılatan bir koku gelecek... belki çok ağlayacak belki gecelerce uyutmayacak.. evet 2 sene öncesine tekrardan dönüp yeniden aynı şeyleri yaşayacağım ama mutlu olacağım... evet uykusuzluktan şikayet ederken bir yandan keyif alacağım..Aymira'ya her baktığımda iyi ki varsın annem diye şimdi ona da söyleyeceğim... şimdi çok daha mutlu olacağız... büyüyoruz 3 ken 4 oluyoruz.. her zorluğun güzelliği var bu paha biçilemez bir güzellik olacak inanıyorum..Aymira da neler hissettiysem hepsi 2 katı olacak bunun keyfine varıyorum..


Neden paylaştım bunları belki benim gibi hisseden yeni hamileler vardır...korkmasın benim gibi olmasın diye belki yine de olacak ama geçecek bunu bilsin diye...şuan o kadar keyifli ve mutluyum ki o da öyle olacak unutmasın diye....2.çocuk ilkine ihanet değil hediye bunu bilsin diye....hersey cok guzel olacak bunu aklindan cikarmasin diye... ne bileyim iste yalniz hissetmesin kendini suclamasin diye bende boyle kotu hissettim ama gecti bilsin diye... belki bi yardimi olur diye...

Benden bu kadarlık yeterr.. daha içimi döksem yazılar uzar gider anlatacak onca sey onca his onca duygu var ama  siz de sıkılırsınız...



Burdann canım çocukluk arkadaşım Deniz'ime teşekkür etmek istiyorum... en kötü anlarımda o güzel sözleriyle beni kendime getirdiği için,uzakta da olsa hep yanımdaymış gibi hissettirdiği için,her zırladığımda geçecek sabret az kaldılarla sabretmemi sağladığı için her gün bıkmadan bugün nasılsın dediği için, yolladığı fotoğraflarla yüzümü güldürdüğü için... bu yazıyı yaz ki senin gibi olanlar yalnız olmadıklarını bilsin dediği için.....kısacası kardeşim olduğu için...herkesi huzurunda Teşekkür ederim... İyi ki varsın canım dostum...



Sevgiler herkese...